Danas se navršavaju 24 godine od kada je počelo NATO bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije (SRJ), u čijem su sastavu bile Srbija i Crna Gora. Bombardovanje je trajalo 78 dana. U napadima je poginulo 1.008 pripadnika bezbjednosnih snaga, a ukupan broj civilnih žrtava se do danas ne zna. Međunarodna organizacija Human rights watch, navodi da je poginulo između 489 i 527 civila.
Povod za bombardovanje SR Jugoslavije progon Albanaca na Kosovu, ali i optužba da je kao država krivac za neuspjeh pregovora u Rambujeu i Parizu.
Dan ranije predsjednik Savezne Republike Jugoslavije Slobodan Milošević odbio je zahtjev da prihvati strane trupe pod vođstvom NATO pakta na Kosovu i Metohiji, poslije čega je specijalni izaslanik SAD Ričard Holbruk odmah otputovao u sjedište NATO u Briselu. Generalni sekretar NATO-a je potom aktivirao naredbu o otpočinjanju vazdušnih udara, a Vlada SRJ je proglasila stanje neposredne ratne opasnosti.
Odluka o bombardovanju, po prvi put u istoriji, donijeta je bez odobrenja Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija (UN).
24. marta u 19.45, uslijedili su prvi vazdušni udari krstarećim raketama i avijacijom po cijeloj teritoriji Crne Gore i Srbije.
Prva bomba pala je na kasarnu ,,Milovan Šaranović” u Danilovgradu i, tom prilikom, poginuo je vojnik Saša Stajić iz Beograda
Za 78 dana, koliko je bombardovanje trajalo, izvršeno je 2.300 vazdušnih udara na 995 objekata širom cijele teritorije SR Jugoslavije, a 1.150 borbenih aviona lansiralo je blizu 420.000 projektila – ukupne mase 22.000 tona.
NATO je lansirao 1.300 krstarećih raketa, izručio 37.000 kasetnih bombi od kojih je poginulo oko 200, a ranjeno više stotina osoba.
Tokom tih 11 nedjelja uništeno je 25.000 stambenih objekata, onesposobljeno 470 kilometara puteva i 595 kilometara pruga. Osim toga, oštećeno je 14 aerodroma, 19 bolnica, 20 domova zdravlja, a samo 14 tenkova, 17 oklopnih transportera i 20 artiljerijskih oruđa Vojske SRJ.
Vlada Crne Gore u dvočlanoj federaciji, odbila je da prihvati ratno stanje koje je Beograd proglasio sa najmoćnijom vojnom alijansom svijeta – NATO paktom. Vojska Jugoslavije, kojom je komandovao Milošević, a koja nije blagonaklono gledala na crnogorsku vlast koja mu je otkazala poslušnost, ponašala u velikoj mjeri kao okupator. U crnogorskoj prijestonici je došlo do nekoliko incidenata sa pripadnicima tzv. Sedmog bataljona, zamalo nije došlo do otvorenog sukoba nakon što su pripadnici vojske na prepad zauzeli objekat na Ivanovim koritima i uhapsili Božidara Boba Bogdanovića s namjerom da ga isporuče vojnim vlastima.
Na području cetinjske opštine u selo Vrela pala je krstareća raketa Tomahavk koja nije eksplodirala. Borbeni NATO avion ispalio je raketu na nenaseljeni dio u brdo iznad Rijeke Crnojevića, a na Štirovniku je uništeno radarsko postrojenje Vojske Jugoslavije.
Tokom bombardovanja SR Jugoslavije 1999. godine život je u Crnoj Gori izgubilo deset osoba.
Bombardovanje je okončano potpisivanjem Vojnotehničkog sporazuma u Kumanovu, 9. Juna 1999. godine.
Izvor: Agencije
